ηταν απο εκεινες τις στιγμες παλι που ημουν ξαπλωμενη και εφερνα στο μυαλο αναμνησεις.. καλες,κακες,αναποδες.. αναμνησεις με εσενα.. αναμνησεις απο τοτε..
ημουν ωρες ξαπλωμενη και παρ'ολα αυτα δεν ηθελα να σηκωθω,εκλεισα ξανα τα ματια μου και προσπαθησα να φερω στο μυαλο μου το προσωπο σου,πριν ακομα προλαβω, δακρυσα, δεν ξερω γιατι..και μετα θυμηθηκα τοτε..τοτε που σε ειδα για πρωτη φορα..
ησουν τοσο απλος,τοσο ομορφος..αλλα ουτε καν που με προσεξες..ηξερα πως θα σε ξαναδω ομως, το ηξερα καλα...
..... και οταν σιγα σιγα αρχισα να σε γνωριζω σε ηθελα ακομα περισσοτερο, σε ηθελα καθε μερα εκει, να σε βλεπω να μου μιλας ακομα και αν δεν εχουν νοημα αυτα που λες, απλως ηθελα να ακουω την φωνη σου..
δεν υπαρχει τιποτα που να μην μαρεσει πανω σου..
θυμασαι τοτε που καθομασταν στο "ταρατσακι" ? οπως το λεμε εκει.. ημασταν ξαπλωμενοι,σχεδον αγκαλια και κοιτουσαμε τα αστερια..μονο εγω και εσυ.. θα μπορουσα να πεθανω μετα απο αυτο.. τοση ευτυχια ναι.. οταν ειδες ενα αστερι να πεφτει μου ειπες να κανω μια ευχη, η ευχη μου ομως ειχε ηδη πραγματοποιηθει..
ησουνα το μονο πραγμα που ειχα αναγκη εκεινη την στιγμη..σε κοιταξα,χαμογελασα και χαμογελασες και εσυ..
...ολα σκοτεινιασαν αφου πλεον δεν εχω τιποτα αλλο να θυμαμαι απο εκεινο το "διαστημα", θυμαμαι ομως οτι περασα καλα..
πριν 4 χρονια..σωστα? ναι τοτε, ημουν ακομη μικρη, και παραμενω.. τοτε λοιπον σε ειχα αγαπησει να το πω? εγραφα παντου το ονομα σου, εγραφα παντου για εσενα.. μεχρι που τελικα περασε ο καιρος..περασε πολυς καιρος και σε (ξ)εχασα.. αλλα δεν σταματησα να ελπιζω..λατρεψα αυτο που εζησα οσο και αν κρατησε και αν μπορουσα εστω και λιγο να ξαναζησω κατι μαζι σου, ενα βλεμμα, ενα χαμογελο,μια αγκαλια οτι και αν ηταν θα εκανα τα παντα γιατι απλα θα ησουν εσυ και μονο εσυ..δεν μπορει κανεις να σου μοιασει,δεν μπορει κανεις να με κανει να νιωσω οπως ενιωσα για εσενα..
και οταν ανοιξα τα ματια μου παλι γυρισα στην πραγματικοτητα,στη ρουτινα και στη βαρετη ζωη.. ισως ομως μπορω να την διορθωσω,γιατι ναι,εχω χασει αρκετα οχι ομως τα παντα.. σηκωθηκα και κοιταξα εξω απο το παραθυρο μου, ειχε ηδη νυχτωσει, επρεπε να διαβασω γιατι δεν θα προλαβαινα.. οπως καθε μερα..
γυρισα ομως ξανα στο κρεβατι,ξαπλωσα και εκλεισα τα ματια μου.. αρχισε να βρεχει, ενιωσα πως καποιος με καταλαβαινει, λατρευω τη βροχη, τη λατρευω πολυ..
ακουγα αυτο τον ηχο της βροχης,με ηρεμουσε τοσο πολυ..σιγα σιγα η βροχη δυναμωνε και ο ουρανος εγινε πιο σκοτεινος, αρχισα να φοβαμαι, ημουν μονη..
το μονο που ηθελα ηταν ο μπαμπας μου να με αγκαλιασει οπως τοτε και να μου πει "μην φοβασαι, ειμαι εγω εδω,βροχη ειναι και θα σταματησει σε λιγο"..
ετσι βγηκα στο μπαλκονι,κρυωνα και ειχα βραχει λιγο, αλλα δεν με ενοιαζε..κοιταξα στον ουρανο και φανταστηκα τον μπαμπα μου, ενιωθα πως ηταν εκει και με εβλεπε, ετσι του χαμογελασα.. και σιγα σιγα η βροχη σταματαγε,ο φοβος μου εφυγε και ενιωσα μια ζεστασια.. ηθελα να κατσω κι'αλλο αλλα ξαναγυρισα στο δωματιο μου..
εβαλα να ακουσω ενα απο εκεινα τα τραγουδια που ακουγα παλια.. καθως προσπαθουσα να θυμηθω τους στιχους και τους συλλαβιζα ενιωσα τοσο μονη ξανα,
σαν να εχω χασει τοσα πολλα..τι κανω? γιατι ειμαι εδω? τι αξιζει τελικα?
κι'ομως,οταν χανεις κατι γινεσαι πιο δυνατος,μαθαινεις να αντιμετωπιζεις τις δυσκολιες οσες και αν ειναι.. γιατι οταν αντισκεκεσαι κερδιζεις και οταν κερδιζεις νιωθεις χαρουμενος γιατι κερδισες!
ξερω ξερω, αν δεν προσπαθησεις απλα δεν καταφερνεις..αν απλως σκεφτεσαι,θεωρεις δεν κερδιζεις τιποτα..η προσπαθεια αξιζει παντα και εγω γιαυτο πλεον εμαθα να προσπαθω, να αντιμετωπιζω.. οσα και να εχω χασει παρολου που δεν μπορω να τα παρω πισω, απλως σκεφτομαι πως καποτε τα ειχα,πως τωρα ειμαι εδω, υγιειης, εχω σπιτι, μπορω να ζησω, εχω τους φιλους μου που δεν ειναι πολλοι αλλα χαιρομαι.. οτι εχω το εκτιμω και δεν ζητω τιποτα παραπανο απο την στιγμη που μπορω και εχω εστω και αυτα.. δεν "κολλαω" αλλα προσπαθω να προχωρησω και σιγα σιγα καταφερνω πολλα.. και οτι κακο και αν συμβαινει το μονο που θα σκεφτομαι ειναι πως δεν υπαρχει τιποτα αλλο να χασω πια και τιποτα που να με κανει να κλαψω οσο εκλαψα τοτε..
ισως εσυ να μην ξαναερθεις ποτε στην ζωη μου,ισως εκεινος να μην μπορεσει ποτε να αντικατασταθει και ισως η ζωη μου να μην ειναι οπως την θελω, αλλα υπαρχουν καποια πραγματα για τα οποια αξιζει να ζω..
